داداش مجتبای گلم…
یک سال و چند ماه پیش بود که مجتبی نجاری، در یک دوره آموزشی از میان جمعمان پرکشید و به درجه رفیع شهادت نائل شد. متن زیر چند خاطره کوتاه است از زندگی شهید مجتبی نجاری، خادم هیئت کربلا و از اعضای فعال گروه جهادی راه کربلا و از ساکنین شهرک شهید محلاتی...
بعضی چیزها مثل شعار می‌ماند از بس که خوب است !
و درک تحققش برای ذهن شهری دود خورده من خیلی دشوار است ! . . . خیلی مشکل !
گهگاه “آنی” پیش می آید و گاه کمتر از “آن” که تو را به خود وانگذاشته اند و می فهمی بعضی چیـــزها را . . . !
رفته ایم گلــــدشت روستای گلــــدشت و گلــــدشت نه گل دارد و نه دشت . . . !
گلــــدشت خاک دارد
رمل دارد، گلــــدشت کلی کپر دارد و خیلی چیزهای دیگر دارد که ذهن شهری دود خورده، از درک و فهمش ناتوان است و تنها برق نداشتنش را در می‌یابد ! . . . گلدشت کلی دانش آموز هم دارد که مدرسه ندارند . . . قصد کرده‌ایم مدرسه بسازیم اینجا . . .
1
مسخره مان میکنند که به احمدینژاد رأی میدهیم؛ میگویند پیاده روها را دیوار کشی میکند و اسم سمند را میگذارد ذوالجناح. فیلم تبلیغاتی احمدینژاد برای دور دوم انتخبات84، نام کامل و صحیح محمود احمدینژاد را چندبار اعلام میکند. دور اول بسیاری از طرفدارانش اسمش را اشتباه نوشته بودند. شب انتخابات هزار صلوات نذر کردم و فرستادم و خیلی ها هم مثل من. سوم تیر 84، محمود احمدینژاد برگزیده شد برای ریاست جمهوری اسلامی ایران.
ذوق داشتیم برای تنفیذ؛ دکتر خم شد و بوسید دست رهبر را...
شد آنچه باید میشد...
2
«با کمال افتخار اعلام می‌کنم که از امروز کشور عزیز ایران در زمره‌ی کشورهای تولید کننده‌ی صنعتی سوخت هسته‌ای قرار می‌گیرد و اینجانب به عنوان خادم ملت این دستاورد بزرگ را به محضر رهبری فرزانه‌ی انقلاب و به ملت عزیز ایران و همه‌ی ملتهای آزاده‌ی جهان تبریک می‌گویم.»